ปลามีเหงือกเท่านั้นใช่ไหม? ผิด. พบกับHydrophis cyanocinctusงูที่สามารถหายใจทางด้านบนของหัวของมันเอง สปีชีส์ 3m ซึ่งมีถิ่นกำเนิดในน่านน้ำชายฝั่งของออสเตรเลียและเอเชีย สามารถดึงออกซิเจนเข้ามาด้วยความช่วยเหลือจากชุดของหลอดเลือดที่มีลักษณะเฉพาะใต้ผิวหนังบริเวณจมูกและหน้าผาก
เครือข่ายของหลอดเลือดทำงานคล้ายกับเหงือกของปลามากและแสดงถึงส่วนเสริมที่เพิ่งค้นพบในการปรับตัวที่ไม่ธรรมดาซึ่งงูทะเลใช้เพื่อเจริญเติบโตใต้คลื่น
ในแง่วิวัฒนาการ งูทะเลเป็นญาติผู้มาใหม่ของสิ่งมีชีวิต ในน้ำ
โดยวิวัฒนาการมาจากงูบนบกเมื่อประมาณ16 ล้านปีก่อน เท่านั้น นี่เป็นสิ่งล่าสุดมากกว่าสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในทะเล เช่นวาฬและพะยูนซึ่งเกิดขึ้นเมื่อประมาณ 50 ล้านปีที่แล้ว
งูทะเลที่รู้จักประมาณ 60 สายพันธุ์ได้พัฒนารูปแบบการปรับตัวให้เข้ากับสิ่งมีชีวิตในทะเลได้ อย่างน่าประทับใจ ซึ่งรวมถึงต่อมเกลือใต้ลิ้น รูจมูกที่หงายขึ้นและสามารถปิดด้วยวาล์วได้ หางที่เหมือนไม้พายเพื่อความสะดวกในการว่ายน้ำ และความสามารถในการดูดซับออกซิเจนและกำจัดคาร์บอนไดออกไซด์ผ่านทางผิวหนัง
งูทะเลบางชนิดพัฒนาแม้กระทั่งเซ็นเซอร์รับแสงที่ปลายหางซึ่งอาจเป็นวิธีที่จะหลีกเลี่ยงไม่ให้นักล่ากัดแทะเมื่อบางส่วนซ่อนอยู่ในรอยแยก เมื่อเราคิดว่าเราได้ค้นพบสิ่งแปลกประหลาดที่งูทะเลทำแล้ว เราก็ค้นพบสิ่งใหม่ ดังที่เรารายงานในวารสารRoyal Society Open Science ในวันนี้ งูทะเลที่มีวงแหวนHydrophis cyanocinctusมีชุดของเหงือกที่หน้าผากอย่างมีประสิทธิภาพ
สัญญาณแรกของสิ่งผิดปกติคือรูแปลก ๆ (ในแง่กายวิภาคคือ “foramen” คำภาษาละตินสำหรับ “รู”) บนหลังคากะโหลกของสัตว์ชนิดนี้
รูนี้ชวนให้นึกถึง “ไพเนียล ฟอร์ราเมน” ที่พบในจิ้งจกหลายสายพันธุ์ ซึ่งมีอวัยวะเล็กๆ ที่ไวต่อแสงที่เรียกว่า ตาไพเนียล งูทะเลมีตาไพเนียลด้วยหรือ?
ไม่เคยพบร่องรอยของ foramen ดังกล่าวในงูสมัยใหม่ ในความเป็นจริง งูถูกคิดว่าสูญเสียไพเนียล foramen ไปอย่างน้อย 100 ล้านปีก่อน ซึ่งเป็นอายุของงูฟอสซิลที่เก่าแก่ที่สุดและสมบูรณ์พอสมควร
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากงูทะเลบางชนิดมีอวัยวะที่ไวต่อแสงที่หาง
เราจึงไม่สามารถแยกแยะความเป็นไปได้ที่อวัยวะที่ไวต่อแสงจะปรากฏขึ้นอีกครั้งในตำแหน่งบรรพบุรุษของมันในกะโหลกศีรษะ ท้ายที่สุดแล้วงูมีวิวัฒนาการมาจากกิ้งก่า
เราตัดสินใจที่จะตรวจสอบ foramen ที่ไม่คาดคิดนี้ในH. cyanocinctusอย่างใกล้ชิดมากขึ้น เราได้รับตัวอย่างที่มีชีวิตจากเวียดนาม ซึ่งงูทะเลมักถูกขายเป็นอาหารในตลาดปลา และสร้างภาพของเนื้อเยื่ออ่อนรอบๆ foramen โดยใช้การผสมผสานระหว่างวิธีการแบบดั้งเดิมและการใช้คอมพิวเตอร์ช่วย
ภาพเหล่านี้เผยให้เห็นว่างูตัวนี้ไม่มีตาไพเนียล สิ่งที่ต้องผ่านรูลึกลับในกะโหลกศีรษะคือเส้นเลือดขนาดใหญ่ (บางครั้งจับคู่กัน) จากนั้นหลอดเลือดนี้จะเคลื่อนที่ไปข้างหน้าและแตกแขนงเป็นเครือข่ายที่ซับซ้อนของเส้นเลือดและรูจมูกทันทีใต้ผิวหนังบริเวณหน้าผากและจมูก
จากนั้นเราตรวจสอบงูชนิดอื่นๆ ทั้งบนบกและในทะเลโดยใช้วิธีการเดียวกัน และพบว่าเครือข่ายหลอดเลือดในH. cyanocinctus นี้ มีลักษณะเฉพาะ
ในขณะที่เครือข่ายของหลอดเลือดคาดว่าจะอยู่ใต้ผิวหนังของงูทุกชนิด สิ่งที่พิเศษเกี่ยวกับH. cyanocinctusคือขนาดของหลอดเลือดที่ใหญ่เกินจริงอย่างมาก และการที่พวกมันรวมตัวกันเป็นเส้นเลือดใหญ่เส้นเดียวที่เข้าสู่สมอง .
เหงือกบนหัว
เครือข่ายหลอดเลือดที่แปลกประหลาดนี้สมเหตุสมผลเมื่อเราพิจารณาว่างูทะเลสามารถหายใจทางผิวหนังได้ สิ่งนี้เกิดขึ้นได้เนื่องจากหลอดเลือดแดงมีความเข้มข้นของออกซิเจนต่ำกว่าน้ำทะเลโดยรอบมาก ซึ่งช่วยให้ออกซิเจนแพร่ผ่านผิวหนังและเข้าสู่กระแสเลือดได้
อย่างไรก็ตาม ระดับออกซิเจนต่ำในเลือดแดงอาจทำให้เกิดปัญหาได้ เนื่องจากสมองอาจไม่ได้รับออกซิเจนตามที่ต้องการ เครือข่ายเส้นเลือดที่หนาแน่นบนหน้าผากและจมูกของงูทะเลเหล่านี้ช่วยแก้ปัญหานี้โดยการรับออกซิเจนจากน้ำทะเลและกระจายไปยังสมองในขณะที่ว่ายน้ำใต้น้ำ
หากคุณคิดว่ามันฟังดูคล้ายกับสิ่งที่ปลาทำกับเหงือก คุณคิดถูกอย่างแน่นอน H. cyanocinctusสามารถพัฒนาระบบทางเดินหายใจที่ทำงานในลักษณะเดียวกับเหงือก แม้ว่าจะมีระยะห่างทางวิวัฒนาการที่กว้างไกลระหว่างสปีชีส์ทั้งสองกลุ่มนี้ แท้จริงแล้วงูเหล่านี้เป็นสัตว์ทะเล
เมื่อสื่อพูดถึงเรื่องอายุ มักเน้นไปที่ผู้ที่มีอายุมากกว่า 65 ปี แต่โดยทั่วไปแล้ว คนอายุ 65 ปี และ 95 ปี มีความเหมือนกันพอๆ กับคนอายุ 65 ปี และ 35 ปี เก่า.
ประชากรของเรามีอายุมากขึ้นกว่าหนึ่งศตวรรษ โดยเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในทศวรรษที่ 1970 โดยทั่วไปแล้วความสนใจจะอยู่ที่กลุ่มเบบี้บูมเมอร์ ซึ่งเริ่มมีอายุ 65 ปีขึ้นไป
แต่ “เจเนอเรชันที่ยิ่งใหญ่ที่สุด” ซึ่งเกิดในทศวรรษที่ 1920 และมีอายุ 90 ปีในปัจจุบัน ได้กลายเป็น กลุ่ม ผู้สูงอายุที่เติบโตเร็วที่สุด ในออสเตรเลียอย่างเงียบ ๆ อัตราของผู้ที่มีอายุถึง 90 ปีหรือที่เรียกว่า “ผู้ที่ไม่มีอายุเกิน” นั้นเพิ่มขึ้น 67% ในทศวรรษที่ผ่านมา ซึ่งสูงกว่ากลุ่มอายุ 10 ปีกลุ่มอื่นๆ ที่อายุมากกว่า 60 ปี
